کد مطلب:90411 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:121
واژه ها كظم: فروخوردن، كظم غیظ، فروخوردن خشم. غیظ. به خشم آوردن. «الغیظ: اشد غضب و هو الحراره التی یجدها الانسان من فوران دم قلبه.» غیظ، از غضب شدیدتر است و آن گرمی و حرارتی است كه بر اثر جوشش خون قلب بر انسان عارض می شود. و گفته اند: غیظ، غضب شخص عاجز است و خشم را در ابتدا غیظ گویند و در انتها غضب. ترجمه: پرواپیشه، خشم خود را فرومی خورد و مهار می كند. [صفحه 419] شرح: غضب بر دو قسم است ممدوح و مذموم، اگر برای خدا و در راه دین باشد ممدوح است و اگر در غیر از راه حق باشد مذموم خواهد بود و اگر گویند: غضب الله به این معناست كه عمل گنهكاران را انكار نموده آنها را كیفر خواهد نمود. بنابراین معنای «مكظوما غیظه» این است كه مومن فروخورده خشم دیده می شود، هرگز حالت عصبانیت در آنها نبوده به این علت كه به هنگام خشم آدمی در وضع غیر عادی به سر می برد، جوشش خون و ضربان سریع قلب، خطر مرگ، انسان را تهدید نموده، ممكن است در همان حال به زندگی او خاتمه داده شود، این از سویی و از سوی دیگر، با اختلال در كار تفكر، ممكن است به اعمال جنون آمیزی دست زند كه جبران آن در مراحل بعدی، مشكل خواهد بود، از اینرو پرواپیشگان به پیروی از دستورات قرآن و سنت پیمبر و سیره ی صالحان و نیكوكاران، از خشم كناره گرفته و اگر احیانا در موردی خشمناك شود، آن را فروخورده، اظهار نخواهد كرد. و این در صورتی است كه خشم گرفتن، در جریان ارضای غریزه ی تفوق طلبی نابجا و یا در مورد تعصب قبایلی و تحكیم قدرت و غیره، تحقق یابد.
«مكظوما غیظه»
صفحه 419.